Sabri (Durimi) dhe dobitë e tij

Sabri (Durimi) dhe dobitë e tij

Definicioni i sabrit (durimit)

Sabër është fjalë e gjuhës arabe që në gjuhën shqipe e ka kuptimin e “të përmbajturit, të hequrit dorë, të ndaluarit nga diçka“.

Në kuptimin terminologjik të Islamit, sabër do të thotë: Ta ndalojmë veten tonë nga dëshpërimi, mërzia dhe paniku, ta ndalojmë gjuhën tonë nga ankimi, sharja, bërtitja dhe shfaqja e pakënaqësisë sonë ndaj diçka të pakëndshme që na ka ndodhur dhe t’i ndalojmë duart tona nga goditja e fytyrës, shkulja e flokëve, grisja e rrobave në kohë fatkeqësie e stresi dhe situata të vështira.

Vëllezër të dashur, nëse na kaplojnë kriza të ndryshme dhe zgjedhja e tyre vështirësohet, na shoqërojnë pengesa, halle e derte të ndryshme dhe këto situata na duken i ngjasojnë natës së gjatë dhe pa përfundim.

Sabri është e vetmja rreze drite që besimtarit i garanton mbrojtje nga çdo ngatërrim dhe shkatërrim dhe paraqet udhëzues mbrojtës nga humbja e shpresës dhe rënie në depresion.

Sabri është vlerë që i nevojitet muslimanit në jetën e kësaj bote, dhe e ka të patjetërsueshme rregullimin e obligimeve dhe shpresat mbi këtë parim, përndryshe do të jetë i pasuksesshëm në angazhimet e përditshme.

Duhet të mësojmë ta qetësojmë shpirtin tonë në vështirësi dhe të jemi në pritje të rezultateve pozitive sado që të na duken të largëta, si dhe të ballafaqohemi me vështirësitë sado që të jenë të rënda duke pasur zemër pa dyshime dhe mendje të kthjellët që nuk ndikohet nga vështirësitë.

E gjithë kjo për arsye se është e patjetërsueshme dhe rregull i Zotit në këtë botë që do të sprovohemi dhe duhet me vepër të dëshmojmë nëse jemi të durueshëm apo jo.

Allahu i Madhërishëm thotë:

Ne do t’ju vëmë në sprovë juve, përderisa t’i njohim në thelb ata të cilët prej jush luftojnë në rrugën e drejtë dhe durojnë, si dhe për t’i vërtetuar lajmet për veprat tuaja. [Muhammed, 31]

Ndaj sa më tepër që të sprovohemi dhe ne i ballafaqojmë ato sprova me sabër, pritni sihariqet që ju presin nga Allahu i Madhërishëm dhe mirësitë e Tij si rezultat i sabrit të treguar.

Njerëzit më të sprovuar janë pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre dhe që i ndjekin ata. Sprovohet njeriu sipas shkallës së besimit, nëse është i fortë në besimin e tij edhe sprovën e ka më të madhe. Nëse është i dobët në besimin e tij do të sprovohet sa shkalla e besimit të tij. Njeriu sprovohet derisa të ecë mbi tokë pa asnjë mëkat. (Transmeton Tirmidhiu)

Nuk ka dyshim se pritja e situatave të vështira me dritën e diturisë dhe me një përgatitje të plotë të atyre vështirësive është punë më e mençur dhe më e saktë për njeriun dhe më e afërt për rregullimin e punëve tona.

Allahu i Madhërishëm thotë:

Ju me siguri do të sprovoheni në pasuritë tuaja dhe me vetveten, dhe do të dëgjoni me të vërtetë shumë ofendime prej atyre të cilëve u është dhënë Libri përpara jush, si edhe nga politeistët. Prandaj nëse qëndroni dhe i frikësoheni Allahut, ani, kjo është çështje vendimtare.

“Ju me siguri do të viheni në provë me pasurinë tuaj dhe me jetën tuaj dhe ju do të dëgjoni shumë fyerje nga ana e atyre që u është dhënë Libri pra jush dhe nga paganët. Nëse jeni durimtarë dhe i druani Perëndisë, me të vërtetë, ajo është vendosmëri e madhe në vepër.” [Ali Imran, 186]

“E, nëse ndëshkoni, ndëshkoni ashtu si keni qenë të ndëshkuar ju, e nëse duroheni, kjo është më së miri për të durueshmit. Duro! Durimi yt është vetëm me ndihmën e Perëndisë. Dhe, mos u pikëllo për ta, e mos u ngushto ti për shkak të dredhive të tyre, me të vërtetë, Perëndia është me ata, që i druajnë Perëndisë dhe që janë bamirës.” [Nahl, 126 – 128]

Sabri mbështetet mbi dy të vërteta:

E para ka të bëj me natyrshmërinë e jetës së kësaj bote, sepse Allahu i Madhërishëm nuk e ka bërë këtë botë vend shpërblimi, rehatie dhe përqendrueshmërie, por e bëri vend angazhimi mundimi dhe sprovimi, dhe periudha që e kalon njeriu në këtë botë, është periudhë përvojash dhe sprovash.

Me përfundimin e një provimi pason një provim tjetër, e nëse bën sabër dhe është i kënaqur me caktimin e Allahut, do ta arrijë kënaqësinë dhe Mëshirën e Allahut, e kush dëshpërohet dhe hidhërohet, ai do ta ketë hidhërimin dhe dënimin e Tij.

Allahu i Madhërishëm thotë:

Na do t’ju provojmë me ndonjë gjë: me pak frikë, uri, me dëmtim të pasurisë, dëmtim të njerëzve dhe të të lashtave. Ti sihariqoji durimtarët! Atyre të cilët kur i godit ndonjë fatkeqësi thonë: “Të Zotit jemi dhe vetëm tek Ai do të kthehemi!” Ata do të shpërblehen me dhunti dhe mëshirë nga Zoti i tyre; ata janë në rrugën e drejtë! [El Bekare, 155 – 157]

I Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue sel-lem, thotë:

“Vërtet, madhësia e shpërblimit është po aq e madhe sa sprova. Me të vërtetë, nëse Allahu i Lartësuar e do një popull e sprovon atë. Ai i cili është i kënaqur (me sprovën), Allahu është i kënaqur me të. Ndërsa ai i cili është i hidhëruar (nga sprova), Allahu është i hidhëruar me të.” [Tirimidhiu]

E vërteta e dytë ka të bëjë me natyrshmërinë e besimit. Pra, lidhja e njeriut me Krijuesin. E për t’u vërtetuar kjo lidhje, patjetër të sprovohet që të zbulohet e vërteta sa është e fortë dhe e vërtet kjo lidhje.

Allahu i Madhëruar thotë:

Elif, Lám, Mîm. A mendojnë njerëzit se do të lihen të qetë nëse thonë: “Na kemi besuar! E që ata nuk do të vihen në sprovë? E, me të vërtetë, Ne i kemi sjellë në sprovë, ata që kanë qenë para tyre, e Perëndia do të tregojë për ata që thonë të vërtetën dhe për ata që gënjejnë. [El Ankebut, 1 – 3]

E mbi këto dy të vërteta ngritët durimi, dhe për këto arsye feja e kërkon durimin, sepse në natyrshmërinë e njeriut është ta mbulojë të vërtetën, kur e godet një e mirë lavdërohet, dhe kur e godet një e keqe mërzitet, dëshpërohet dhe e kap paniku. E mbi këto të vërteta ne duhet te risim punët dhe veprat e praktikës së jetës sonë.

Në vijim do të theksojmë disa ajete kur’anore dhe thënie të të Dërguarit të Allahut mbi sabrin:

“…Vetëm ata që janë të durueshëm do të shpërblehen pa masë.” [Zumer, 10]

“O besimtarë! Kërkoni ndihmë prej Zotit duke duruar dhe duke u falur! Me të vërtetë Zoti është me durimtarët.” [El Bekare, 153]

“E, ti bëhu i durueshëm (o Muhammed) ashtu siç kanë duruar me këmbëngulje pejgamberët e tjerë dhe mos kërko shpejtimin e dënimit për ta!…” [Ahkaf, 35]

“Xhenneti i Adnit, në të cilin do të hyjnë ata, dhe prindërit e tyre, dhe gratë e tyre, dhe pasardhësit e tyre – ata që kanë qenë të mirë, e engjëjt do të hyjnë tek ata nga çdo derë: (e ju thonë): “Shpëtimi qoftë mbi ju, meqë keni duruar, e sa përfundim i bukur që është ky!” [Rad, 23 – 24]

I Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Çdo një gjë që e godet besimtarin, një dhimbje there, ose diçka më të madhe, me to Allahu e pastron prej të këqijave, ashtu sikur pema lëshon gjethet e saj.” [Ahmed, Ibën Ebi Shejbe]

Për atë ta kemi frikë Allahun, dhe ta dimë se sabri në vështirësi është argument i njerëzve të mëdhenj, shenjë kompletimi dhe argument i kontrollimit të nefsit apo dëshirave.

Për atë një nga emrat e Allahut është (صبر) I Durueshëm, sepse Allahu duron dhe nuk e shpejton apo vonon dënimin edhe pse njerëzit i shpejtojnë mëkatet.

Të zbukurohemi me durim, ngadalësim dhe pritje për punët tona, sepse kjo është cilësi e lavdëruar dhe ilaç shërues.

Allahu i Madhëruar thotë:

“Këtë mund ta arrijnë vetëm ata që durojnë dhe këtë mund ta arrijnë vetëm ata që janë të pajisur me virtyte të bukura.” [Fusilet, 35]

Hoxhë: Azir Aziri

Ikre.ch